vrijdag 30 maart 2012

Veropenbarende Cedric Verbeken
Cedric Verbeken heeft voor een verrassing van formaat gezorgd door de Trofee van Haspengouw, de eerste manche der Beker van België, op zijn naam te schrijven. Dat hij in een spurt met negen er Nathan Van Hooydonck en Dries Van Gestel onder hield, verbaasde minder dan dat hij hun gezelschap deelde.
Een vroege ontsnapping van vier met (dan al) Dries Van Gestel en de Nederlanders Sam Oomen, Danny Scherp en Etienne van Empel kleurde enkel de grote ronde van 80 km. Dries gunde zichzelf slechts een kortstondige recuperatie naar een nieuwe vlucht, nu met  Gianni Bossuyt, Laurent Pieters, Jelle Rutsaert en Nick Van Petegem. Ook Maxim Farazijn, Ruben Pols en Cedric Smet werkten zich naar voor. Smet kon zich slechts even handhaven. Merlijn Decoster en Dries Verstrepen namen zijn plaats in en de beslissende vlucht leek vertrokken tot bij het ingaan van de ultieme lokale ronde (13 km.) alles te herdoen was.
Een massaspurt leek onafwendbaar maar dat zag Cedric Verbeken niet zitten. Hij versnelde op acht km. van de finish en kreeg Ruben Pols, Dries Van Gestel, Cédric Vanhoutteghem en de Neder-landers Beau Duvigneau en Etienne Van Empel. Slechts één renner kon de gapende kloof nog overbruggen: neo Nathan Van Hooydonck!
De zeven werden door het talmende peloton niet meer in verlegenheid gebracht. Een spurt met zeven was een kolfje naar de hand van Cedric Verbeken, die het met ruim verschil haalde van de wedstrijdbesten, Nathan Van Hooydonck en Dries Van Gestel.
De kwieke Deinzenaar had zich dit seizoen enkel met een achtste plaats in Lierde (122 dln.!) laten opmerken.
- “ Ook voor mij is dit een verrassende ontwikkeling”, bekende Cedric, die zich tijdens de aanvangsfase gedeisd hield in de warme buik van het peloton. “Na een valpartij op een kasseistrook verbrokkelde het en vreesde ik achter de feiten te koersen. Alles kwam evenwel op zijn pootjes en op een stuk vals plat, verzwaard door zijwind, versnelde ik. Eerst Dries Van Gestel en daarna Etienne van Empel probeerden nog te ontkomen maar werden tot de orde geroepen. Ik had al langer door dat de scherpe laatste bocht bepalend zou zijn, dus nam ik die met berekend risico. Ik had meteen een kloofje dat ik op de weifelende anderen gestand hield om met ruim verschil mijn mooiste zege ooit te behalen. Misschien moet ik voortaan zelfbewuster koersen en de lat hoger leggen. Misschien is de Limburgse grond mij genadig en kan ik tijdens het paasweekeind bevestigen in de Ster (waarin hij in 2011 trouwens 20ste eindigde).”
Cedric Verbeken was een meer dan behoorlijk aspirant, die zowel bij de twaalf- als de dertienjarigen op de Oost-Vlaamse podia stond en ook in de Vlaamse en de Belgische kampioenschappen aardig meedeed. Een zware val bracht een kink in de kabel. Cedric was doodsbang in een wriemelend peloton, waaruit hij nog liever loste dan een nieuwe tuimelperte te riskeren. Die panische angst heeft hij kennelijk overwonnen. Als tweedejaarsnieuweling won hij op 7 augustus 2010, drie jaar en drie maanden na zijn vorig succes, te Buggenhout en op het einde van die verlossende maand werd hij achttiende in de nationale tijdrit te Adinkerke. Hij was klaar voor de junioren en als neo behaalde hij in 2011 een zege in Vurste en stak hij de neus aan het venster in enkele interclubs.
Cedric Verbeken is de zoon van ex-beroepsrenner Peter, thans verzorger bij Lotto-Belisol. Aan zijn entourage zal het dus niet liggen of Cedric eruit haalt wat erin zit.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten