Ster van Zuid-Limburg
Massaval leidt Deense putsch in
Jonas Rickaert, drie dagen eerder (bewust?) slechts 31ste op ruim honderd seconden van zijn winnende soulmate Seppe Verschuere, had op de avond van Goede Vrijdag de proloog gewonnen (in 6'38", hetzij tegen liefst 49,18 km./u.) en daarmee een vijfjarige ban gebroken. De Brit Joseph Perret (6'51" in 2008), de Amerikaan Adam Leibovitz (6'21" in 2009), de Amerikaan Lawson Craddock (6'27" in 2010) en de Nederlander Ivar Slik (6'22" in 2011) hadden een buitenlandse traditie opgebouwd. Julien Vermote was in 2007 (in 6'47") de vorige Belgische winnaar na de Brit Alex Dowsett (in 6'28").
Deze dagzege was niet de voorbode van een aanhoudende Vlaamse hegemonie, aangevoerd door Balen B.C. Een massale val werkte dat in de hand. Geletruidrager Jonas Rickaert verzeilde daardoor in het tweede peloton. Met zijn Balense vrienden kon hij terugkeren naar de eerste groep, waarin het Deense team een putsch had uitgevoerd. Nicklas Boje Pedersen, Jonas Poulsen en Emile Vinjebo Nygaard waren ontsnapt in het gezelschap van de Waalse eerstejaars Johan Hemroulle, een opsteker voor het zwaar beproefde UCS Crabbé-Performance-Voo, dat Wannes Heylen (die met zwaar gehavende vingers niet verder kon), Jens Vandenhoudt (anderhalve minuut verlies na wielbreuk) en Nick Van Petegem (ruim negen minuten teruggeslagen door een kaderbreuk) zag uitgeteld. Hemroulle probeerde nog meer meubelen te redden met de dagzege maar tegen de samenspannende Denen was hij niet opgewassen, al moest hij tenslotte enkel voor Nicklas Boje Pedersen wijken.
Met drie vertegenwoordigers bovenaan in de tussenstand hebben de Denen een stevige optie op de eindzege. En zij zijn, naar eigen zeggen en gelet op het samenvallen met Paris-Roubaix, niet eens met al hun beste manschappen aanwezig maar dat konden de Belgen ook zeggen bij de afwezigheid van Kevin Deltombe, Maxime Farazijn, Michael Goolaerts, Nathan Van Hooydonck, Joachim Vanreyten en Dries Verstrepen.