De 7de Memorial Noël Soetaert heeft de meeste verwachtingen ingelost. Met de geselende zuid-wester bood er zich, benevens de kasseien en de hellingen, een extra natuurlijke bondgenoot aan die het deelnemersveld al tijdens de grote ronde meer dan halveerde en het verder uitdunde tijdens de lokale. Daaruit bleek het lage soortelijk gewicht van de bezetting die bovendien een te hoge gemiddelde leeftijd liet berekenen om van een toekomstgerichte koers te kunnen spreken.
Gelukkig was er het grote voorbeeld de bijna 36-jarige David Geldhof, die meer grinta etaleerde en meer pijngrens opzocht dan zijn meeste jongere concurrenten onder wie er enkele heimelijk dromen van de beroepscategorie. Moorsele heeft de meesten onder hen alvast geleerd: c'est encore loin l'Amérique!
Niemand zal het de local heroe misgund hebben dat hij de oppergaai naar zich toetrok. Hij reed de perfecte koers en hield op het einde genoeg reserves over om van de (al of niet) leeggereden anderen weg te rijden en op afstand te houden. Local heroe? Toch wel, zelfs al woont David al enige tijd in Kuurne. Zijn ouders zijn van Moorsele en zijn voornaamste clubsponsor, Aluminium Antoon Decock, heeft op een boogscheut daarvandaan zijn bedrijfsgebouwen.
Toch genereerde de 7de Memorial Noël Soetaert geen onverdeeld euforisch gevoel. Het was stuitend om al vanaf het aansnijden van de grote ronde, anderhalf uur vòòr de eerste passage aan de finish, te zien hoeveel vertrouwde gezichten zich rond de borden verdrongen om behoorlijk in te zetten vooral op David Geldhof. Ik stond er paf van hoeveel kenners er naar Moorsele waren afgezakt. Of waren het voorkenners? Wat er ook van zij, het doet weinig af van Davids prestatie. Hij is een vaste méérwaarde in het circuit van de eliten zonder contract. In 2009 won hij de Beker van België maar dit zal qua beléving en nagenot daar niet voor moeten onderdoen. Het zal als momentopname zelfs beklijvender zijn dat hij met zijn twee jonge kinderen het podium mocht bestijgen. David was gedurende jaren een bakkersgast met een onmogelijk levensritme. Hij is nu een fabrieksarbeider met minder oncomfortabele uren, niet zozeer om op gevorderde leeftijd nog een betere coureur te worden doch wel om vooral een (nog) betere papa te zijn. Vandaag beleeft hij dé vaderdag van zijn leven.
Er is nòg meer. Zoals zijn oudste op het podium meegenoot, zo mag je er bijna zeker van zijn dat hij, met de rijke ervaring van de papa als ruggesteun, over tien à twaalf jaar zelf zijn kans gaat als coureur.
En wat de 7de Memorial Noël Soetaert betreft: in Dario Ducastels plaats zou ik mijn geesteskind drastisch herbronnen en vanaf 2013 exclusief houden voor beloften, in een nationale organisatie liefst met provinciale selecties en geüpgraded met buitenlanders. Indien dat te hooggegrepen zou zijn dan kan hij nog altijd een Moorsele-Ledegem-Ledegem voor internationale junioren in het leven roepen, een uiteindelijke voortzetting van de door de Wielerbond omgebrachte Ledegem-Kemmel-Ledegem. Voor dat laatste een gepaste datum vinden wordt misschien vergemakkelijkt door het almaar wegvallen van nogal wat andere organisaties. Jeugd is toekomst! En dat was het wat de 7de Memorial Noël Soetaert mankeerde.
Niemand zal het de local heroe misgund hebben dat hij de oppergaai naar zich toetrok. Hij reed de perfecte koers en hield op het einde genoeg reserves over om van de (al of niet) leeggereden anderen weg te rijden en op afstand te houden. Local heroe? Toch wel, zelfs al woont David al enige tijd in Kuurne. Zijn ouders zijn van Moorsele en zijn voornaamste clubsponsor, Aluminium Antoon Decock, heeft op een boogscheut daarvandaan zijn bedrijfsgebouwen.
Toch genereerde de 7de Memorial Noël Soetaert geen onverdeeld euforisch gevoel. Het was stuitend om al vanaf het aansnijden van de grote ronde, anderhalf uur vòòr de eerste passage aan de finish, te zien hoeveel vertrouwde gezichten zich rond de borden verdrongen om behoorlijk in te zetten vooral op David Geldhof. Ik stond er paf van hoeveel kenners er naar Moorsele waren afgezakt. Of waren het voorkenners? Wat er ook van zij, het doet weinig af van Davids prestatie. Hij is een vaste méérwaarde in het circuit van de eliten zonder contract. In 2009 won hij de Beker van België maar dit zal qua beléving en nagenot daar niet voor moeten onderdoen. Het zal als momentopname zelfs beklijvender zijn dat hij met zijn twee jonge kinderen het podium mocht bestijgen. David was gedurende jaren een bakkersgast met een onmogelijk levensritme. Hij is nu een fabrieksarbeider met minder oncomfortabele uren, niet zozeer om op gevorderde leeftijd nog een betere coureur te worden doch wel om vooral een (nog) betere papa te zijn. Vandaag beleeft hij dé vaderdag van zijn leven.
Er is nòg meer. Zoals zijn oudste op het podium meegenoot, zo mag je er bijna zeker van zijn dat hij, met de rijke ervaring van de papa als ruggesteun, over tien à twaalf jaar zelf zijn kans gaat als coureur.
En wat de 7de Memorial Noël Soetaert betreft: in Dario Ducastels plaats zou ik mijn geesteskind drastisch herbronnen en vanaf 2013 exclusief houden voor beloften, in een nationale organisatie liefst met provinciale selecties en geüpgraded met buitenlanders. Indien dat te hooggegrepen zou zijn dan kan hij nog altijd een Moorsele-Ledegem-Ledegem voor internationale junioren in het leven roepen, een uiteindelijke voortzetting van de door de Wielerbond omgebrachte Ledegem-Kemmel-Ledegem. Voor dat laatste een gepaste datum vinden wordt misschien vergemakkelijkt door het almaar wegvallen van nogal wat andere organisaties. Jeugd is toekomst! En dat was het wat de 7de Memorial Noël Soetaert mankeerde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten